اثربخشی آموزش مبتنی بر تلفیق تحلیل تعاملی ـ شناختی بر رضایت زناشویی

زمینه و هدف: یکی از جنبه های مهم هر نظام زناشویی رضایتی است که هر یک از زوجین در ازدواج تجربه می کنند. با توجه به اهمیت کاربرد رویکرد های التقاطی در این زمینه، این پژوهش به منظور بررسی تأثیر روش روانی ـ آموزشی تحلیل تعاملی ـ شناختی بر رضایت زناشویی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مداخله ای با استفاه از روش نمونه گیری در دسترس با جایگزینی تصادفی در سال 89ـ1388 در 10 زوج در گروه آزمایشی و 10 زوج در گروه گواه انجام شد. آزمودنی ها به صورت تصادفی از بین زوج هایی که به مراکز مشاوره تحت نظارت سازمان بهزیستی شهرستان یزد مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. گروه آزمایش تحت آموزش تحلیل تعاملی ـ شناختی قرار گرفتند و بر روی گروه گواه مداخله ای اعمال نشد. رضایت زناشویی با استفاده از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ، قبل و بعد از مداخله اندازه گیری شد. در نهایت داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: دوره روانی ـ آموزشی روش تحلیل تعاملی ـ شناختی به طور معنی دار(05/0>p) موجب افزایش رضایت زناشویی در خرده مقیاس های ویژگی های شخصیتی، فعالیت های مربوط به اوقات فراغت و نقش های مربوط به برابری زن و مرد در پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ شد. نتیجه گیری: تحلیل تعاملی ـ شناختی با آموزش در مورد تنظیم روابط، هم چنین تغییر شناخت های ناکارآمد که در نتیجه روابط زناشویی مخرب ایجاد یا تشدید شده، با تغییر عوامل درون فردی و میان فردی باعث افزایش میزان رضایت زناشویی می شود.